Uniwersytet Medyczny w Białymstoku. Najpopularniejszy białostoczanin 100-lecia .
  • Ostatnia zmiana 03.04.2019 przez Medyk Białostocki

    Najpopularniejszy białostoczanin 100-lecia

    19 lutego 2019 roku w Białymstoku uroczyście obchodzono 100-lecie odzyskania przez miasto niepodległości. Z tej okazji magistrat przygotował plebiscyt, w którym wybierzemy „Najpopularniejszego człowieka 100-lecia”.

    Kapituła konkursu przygotowała listę 100 nominowanych osób. Wśród nich są osoby ze świata kultury, polityki, sportu. Są muzycy, filmowcy, dziennikarz. Są też osoby związane z naszą uczelnią oraz szeroko pojętą medycyną. Głosować można za pośrednictwem strony www.bialystok.pl do 30 maja. 

    Prezentujemy listę osób związanych z naszą uczelnią, ale też z medycyną. To świetny moment, żeby przypomnieć dawnych mistrzów i postaci, które tworzyły służbę zdrowia w naszym mieście.

     

    Tadeusz Kielanowski - pierwszy rektor AMB, lekarz, nauczyciel akademicki, historyk. Swoje doświadczenia zawodowe zdobywał w Paryżu na studiach prawniczych i w Szkole Nauk Politycznych, przygotowując się do kariery dyplomatycznej. W 1925 roku zdecydował się powrócić do kraju i rozpocząć studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Należał do AK. Po wojnie przeniósł się do Lublina, gdzie został rektorem UMCS. W grudniu 1950 roku decyzją ministra zdrowia został powołany na stanowisko rektora nowo utworzonej Akademii Medycznej w Białymstoku. To on tworzył naszą uczelnię od podstaw. Był znakomitym historykiem medycyny, humanistą i filozofem.

     

    Marian Szamatowicz - ojciec polskiego in vitro. W 1960 roku ukończył z wyróżnieniem Warszawską Akademię Medyczną (na naszą uczelnię się nie dostał) i rozpoczął pracę w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym i w Zakładzie Chemii Akademii Medycznej w Białymstoku. Od 1965 roku został zatrudniony w Państwowym Szpitalu Klinicznym. W latach 1975-1981 pełnił funkcję prorektora Akademii Medycznej w Białymstoku do spraw klinicznych i kształcenia podyplomowego. Wieloletni szef Instytutu Położnictwa i Chorób Kobiecych Akademii Medycznej w Białymstoku. Na początku 1987 roku podjął pierwszą próbę zapłodnienia pozaustrojowego, a 12 listopada 1987 roku przyszło na świat pierwsze polskie dziecko poczęte metodą in vitro.

     

    Irena Białówna - lekarz. Przed wojną pracowała jako lekarka w szkołach podstawowych. W czasie kampanii wrześniowej prowadziła punkty medyczne PCK dla rannych żołnierzy i ludności cywilnej. Po wkroczeniu Armii Czerwonej prowadziła szpital dla dzieci przy ulicy Fabrycznej. Po zajęciu Białegostoku przez wojska niemieckie wspólnie z Anną Ellert prowadziła nielegalny zakład opiekuńczy dla dzieci przy ul. Warszawskiej i Sitarskiej. Irena Białówna ściśle współpracowała z AK. W 1942 roku została aresztowana. Była więziona w Oświęcimiu, Ravensbrück, Gross-Rosen, gdzie niosła pomoc innym więźniom. W 1945 roku wróciła do Białegostoku. W zniszczonym mieście pomagała organizować opiekę medyczną i szpitalnictwo. Jej największym osiągnięciem było zorganizowanie Państwowego Domu Małych Dzieci oraz oddziałów pediatrycznych i noworodków w białostockich szpitalach.

     

    Andrzej Kaliciński, były rektor, lekarz, senator. W czasie II wojny światowej walczył w Armii Krajowej. Po wojnie ukończył studia medyczne w Gdańsku, specjalizując się w kardiologii. Pracował krótko na Śląsku, po czym przeniósł się w 1953 roku na Akademię Medyczną w Białymstoku, gdzie przez wiele lat był wykładowcą, a w kadencji 1990–1993 rektorem uczelni. W 1980 roku zakładał na AMB zakładową organizację „Solidarności”. Z ramienia Komitetu Obywatelskiego od 1989 do 1991 roku sprawował mandat senatora I kadencji. Współtworzył ustawę o zawodzie lekarza, broniąc zasady tajemnicy lekarskiej oraz ustawę kombatancką.

     

    Stefan Soszka, były rektor, lekarz, twórca białostockiej szkoły położniczo-ginekologicznej. Ukończył Wydział lekarski Uniwersytetu Poznańskiego. W 1953 roku został kierownikiem II katedry i Kliniki Położnictwa Chorób Kobiecych AM w Białymstoku. Był twórcą znanej w Polsce i za granicą naukowo-klinicznej szkoły położnictwa i ginekologii. Jako pierwszy w Polsce wprowadził powszechne okresowe badania profilaktyczne w kierunku nowotworu narządu rodnego, ocalając życie tysiącom białostoczanek. W 1985 roku został uhonorowany przez AMB tytułem doktora honoris causa.

     

    Tadeusz Borowski-Beszta - lekarz, społecznik, absolwent AMB. Przez wiele lat pracował w szpitalu psychiatrycznym w Choroszczy. Wspólnie z Markiem Kotańskim organizował ośrodek Monaru dla narkomanów w Zaczerlanach, a później z ojcem Edwardem Konkolem stworzyli oddział dla uzależnionych w choroszczańskim szpitalu. W 1987 roku stworzył pierwsze w Białymstoku hospicjum, a w 1992 utworzył pierwsze w Polsce stacjonarne hospicjum „Dom Opatrzności Bożej”, prowadzone przez Towarzystwo Przyjaciół Chorych, z siedzibą przy ul. Świętojańskiej w Białymstoku. W 2002 roku otworzył nowy budynek, obecną siedzibę hospicjum, przy ulicy Sobieskiego w Białymstoku. W 2015 r. papież Franciszek odznaczył Tadeusza Borowskiego Krzyżem Zasługi Pro Ecclesia Pontifice.

     

    Jan Kulaszewicz - dyrygent, chórmistrz, w latach 50. i 60. prowadził chór AMB. Studiował dyrygenturę chóralno-orkiestrową w PWSM w Warszawie pod kierunkiem prof. Tadeusza Wilczaka oraz dyrygenturę symfoniczno-operową u prof. Bohdana Wodiczki. W okresie studiów prowadził Zespół Pieśni i Tańca Politechniki Warszawskiej. W latach 50. i 60. prowadził Chór Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku. W latach 1958-1971 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Państwowej Orkiestry Symfonicznej w Białymstoku. W latach 1972-78 oraz 1979-95 pełnił kierownicze funkcje pierwszego dyrygenta, dyrektora a następnie kierownika artystycznego w Państwowej Operze im. St. Moniuszki w Poznaniu. Był pierwszym dyrygentem w Teatrze Wielkim w Łodzi. Współpracował również z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach oraz stale współpracował z Państwową Operą w Bydgoszczy.

     

    Zygmunt Brodowicz - lekarz. Studia medyczne ukończył na Uniwersytecie Kijowskim. W 1918 roku wstąpił do organizowanego na Białorusi I Korpusu Polskiego gen. Dowbór-Muśnickiego. Po zakończeniu wojny, z polecenia Ministerstwa Zdrowia, organizował lecznictwo i szpitalnictwo na Białostocczyźnie, Wileńszczyźnie, Polesiu i Wołyniu. Był ochotnikiem w wojnie polsko-bolszewickiej. 4 lutego 1928 roku doktor Brodowicz został powołany na stanowisko lekarza wojewódzkiego w Białymstoku. To jemu Białostocczyzna zawdzięcza powołanie do życia nowoczesnego lecznictwa psychiatrycznego. Mimo bardzo trudnej sytuacji finansowej województwa udało mu się powołać Białostocki Związek Międzykomunalny dla Założenia i Utrzymania Wojewódzkiego Zakładu Psychiatrycznego, który powstał w Choroszczy i należał, ze względu na nowatorskie metody leczenia, do najlepszych w Polsce.

     

    Konrad Fiedorowicz, lekarz, legenda białostockiej chirurgii. W 1903 roku ukończył z wyróżnieniem studia medyczne na uniwersytecie w Kijowie. W 1922 roku przyjechał do Białegostoku, osiadając tu na stałe, mimo licznych propozycji pracy w renomowanych ośrodkach uniwersyteckich i naukowych w kraju. Od 1922 roku dr Fiedorowicz objął stanowisko ordynatora chirurgii w szpitalu św. Rocha przy ul. Lipowej 47. Doktor Fiedorowicz przystąpił do reorganizacji oddziału i podnoszenia poziomu lecznictwa poprzez wprowadzenie nowoczesnych metod operacji. Od 1934 roku pełnił funkcję dyrektora Państwowego Szpitala Chirurgicznego przy ulicy Piwnej 11. Wychował wielu znakomitych lekarzy. W 1924 roku założył Polskie Zrzeszenie Lekarzy Województwa Białostockiego.

     

    bdc

    Na podstawie: bialystok.pl

     

  • 70 LAT UMB            Logotyp Młody Medyk.