Pochodzący z Łomży dr Jan Marian Rogowski rozstał rozstrzelany, ponieważ podczas II wojny światowej walczył w polskim podziemiu. Przypominamy jego sylwetkę
Pod każdym względem oficer o typie dodatnim wartości osobistych: sumienny, ambitny, troskliwy, dokładny, usposobienia pogodnego, koleżeński, wytrzymały na trudy
Dr Jan Marian Rogowski urodził się 24 października 1903 roku w Kamiankach (powiat Łomża). Ukończył Państwowe Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Łomży i 30 maja 1925 roku uzyskał świadectwo dojrzałości. Studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego ukończył 8 lipca 1931 roku (dyplom nr XII 1/30). Od 16 sierpnia 1931 do 12 września 1932 roku pełnił służbę w Wojsku Polskim (lekarz baonu, porucznik rezerwy). Z Centralnego Archiwum Wojskowego: „Pod każdym względem oficer o typie dodatnim wartości osobistych: sumienny, ambitny, troskliwy, dokładny, usposobienia pogodnego, koleżeński, wytrzymały na trudy. Zdolności ogólne i wojskowe: na stanowisku lekarza baonowego wykazał troskliwość, dbałość i sumienne wypełnianie obowiązków. Do zadań w polu zupełnie dobrze przygotowany. Określenie przydatności służbowej: jako lekarz baonowy bardzo dobry”.
16 września 1932 roku został asystentem na Oddziale Chirurgii Szpitala Powiatowego Św. Ducha w Łomży i pracował pod kierunkiem dyrektora szpitala Alfonsa Marcinkowskiego asystując mu przy wszystkich operacjach. Wojewódzki Urząd Zdrowia w Białymstoku w dn. 4 kwietnia 1933 roku wydał „Zaświadczenie o uprawnieniu do wykonywania zawodu w Państwie Polskim”. Od 1 listopada 1935 roku jako ordynator prowadził oddział położniczy i wewnętrzny „z wielką korzyścią dla chorych” (opinia dyrektora szpitala z 5 maja 1937 roku). Oprócz pracy w szpitalu dr Rogowski był lekarzem urzędników państwowych, piłkarzy Łomżyńskiego Klubu Sportowego i lekarzem więziennym.
26 września 1936 roku zawarł związek małżeński z Marią Stefanią z domu Kowalską.
W sierpniu 1939 roku został zmobilizowany i brał udział w obronie Łomży. Został wzięty do niewoli niemieckiej, z której zbiegł. Ukrywał się na terenie powiatu łomżyńskiego. Po wkroczeniu wojsk sowieckich powrócił do pracy lekarza w swoim szpitalu. Jako oficer WP uczestniczył w tworzeniu na terenie powiatu łomżyńskiego struktur podziemnej organizacji Służba Zwycięstwu Polski, później Związku Walki Zbrojnej. 12 czerwca 1940 roku został wezwany do chorego. Dzień był gorący, więc szedł na konsultację bez marynarki. Zamiast chorego oczekiwali na niego funkcjonariusze NKWD, którzy go aresztowali i umieścili w więzieniu w Łomży. Następnie został przetransportowany do więzienia w Mińsku, gdzie przebywał w celi nr 27, skąd nocą przewożony był na przesłuchania. W sąsiednich celach uwięzieni byli księża i znajomy dr Rogowskiego, któremu udało się przeżyć wojnę i zesłanie na Sybir. Podczas wyjazdowej sesji Wojennego Kolegium Sądu Najwyższego ZSRR w dniu 3 lutego 1941 roku skazany został na śmierć przez rozstrzelanie. Wyrok wykonano dnia 18 lutego 1941 roku. Pozostawił żonę Marię i syna Andrzeja.
Zgodnie z ustawą Federacji Rosyjskiej z dnia 18 października 1991 r. nr 1761-1 „O rehabilitacji ofiar represji politycznych” dr Rogowski został zrehabilitowany.
Wspomnienia o dr Janie Marianie Rogowskim zostały przedstawione podczas obchodów jubileuszu „V wieków szpitalnictwa w Łomży” 30 września 2014 roku.
Prof. dr hab. Marek Rogowski,
Kierownik Kliniki Otolaryngologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku
Lek. Aleksandra Góralczyk
rezydentka w Klinice Pediatrii, Endokrynologii, Diabetologii z Pododdziałem Kardiologii, prawnuczka dr Jana Mariana Rogowskiego