Urodził się 5 lutego w Warszawie. Ojciec Wacław był kolejarzem. Po ukończeniu szkoły podstawowej uczył się w Gimnazjum Państwowym w Piotrkowie Trybunalskim. Świadectwo maturalne uzyskał w 1924 r. W latach 1924-1930 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego.
Po ukończeniu studiów został powołany do Szkoły Podchorążych Sanitarnych, w której był do września 1931 r. W pierwszej połowie 1932 r. pracował jako asystent w Szpitalu Psychiatrycznym w Tworkach.
W kwietniu 1932 r. podjął pracę asystenta w Szpitalu Psychiatrycznym w Choroszczy. Placówka wówczas była organizowana przez naczelnika Wydziału Zdrowia w Białymstoku dra Zygmunta Brodowicza i powołanego przez niego na dyrektora dr Stanisława Deresza. Od stycznia 1938 r. był ordynatorem oddziału psychiatrycznego.
W 1939 r. - tuż po wybuchu II wojny światowej - uczestniczył w kampanii wrześniowej. W obliczu aresztowań przez NKWD (radziecka policja polityczna) lekarzy pracujących w szpitalu w Choroszczy (zatrzymano m.in. dyrektora placówki dr Stanisława Deresza) przekroczył granicę sowiecko-niemiecką, dzielącą strefy okupacyjne Polski. Od kwietnia 1940 r. był lekarzem rejonowym w Ubezpieczalni Społecznej oraz lekarzem kolejowym w Małkini. Równocześnie potajemnie leczył chorych psychicznie w ich miejscach zamieszkania. W przypadku ujawnienia tego faktu, takie osoby zostałyby zamordowane przez hitlerowców.
We wrześniu 1944 r. został zmobilizowany do Wojska Polskiego, w którym służył jako lekarz w jednostce lotniczej. Z armii odszedł w październiku 1946 r. i przeniósł się do Szpitala Psychiatrycznego w Gostyninie, w którym był ordynatorem oraz zastępcą dyrektora.
W końcu 1948 r. powrócił do Szpitala Psychiatrycznego w Choroszczy. Jako ordynator miał w pewnym okresie pod swoim nadzorem pięć oddziałów psychiatrycznych kobiecych.
Na emeryturę odszedł w 1971 r. Nie znaczy to jednak, że przestał pracować jako lekarz. Spełniał się dalej w lecznictwie otwartym, m.in. w Poradni Kolejowej w Białymstoku, a raz w miesiącu dojeżdżał do zakładów dla dzieci głęboko upośledzonych w Ełku i Augustowie (placówki prowadzone przez siostry zakonne).
Zmarł nagle 29 października 1983 r., wracając z pracy w Augustowie. Osierocił dwoje dzieci: córkę i syna. Został pochowany na cmentarzu w Choroszczy. Był odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi, za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia, Odznaką Tysiąclecia Państwa Polskiego. Wykształcił wielu lekarzy w zakresie psychiatrii.
Był pracownikiem wybitnie sumiennym i zdyscyplinowanym. Bibliofil. Znał dobrze język angielski, interesował się nie tylko literaturą medyczną w tym języku, ale też piękną. Taternik i miłośnik mazurskich jezior. We wrześniu można było go spotkać w Tatrach na szlaku, w czerwcu na Mazurach.
Mieczysław Sopek, dr n. med., były wieloletni pracownik Zakładu Anatomii Prawidłowej Człowieka UMB
Magdalena Szkudlarek, dr n. med., adiunkt Zakładu Anatomii Prawidłowej Człowieka UMB
