Ćwiczenie 1
1. Sprawdzian wiadomości z Immunologii.
2. Zasady BHP.
3. Podstawowe grupy testów immunodiagnostycznych stosowane w praktyce klinicznej.
Prelekcja: Zasady doboru i zlecania testów immunodiagnostycznych – rejestracja zleceń, dokumentacja. Zasady pobierania i dystrybucji materiału do badań immunodiagnostycznych w zakresie odpowiedzi komórkowej i humoralnej.
Część praktyczna: Przygotowanie materiału do badań immunodiagnostycznych: izolacja populacji komórkowych, ocena żywotności, czystości wyizolowanych frakcji, określenie stężeń wyizolowanych populacji komórkowych.
Ćwiczenie 2
Metody identyfikacji antygenów i przeciwciał w tkankach i we krwi – interpretacja wyników.
Zagadnienia:
- Rodzaje materiału do badań immunohistochemicznych
- Typy reakcji immunohistochemicznej:
- Reakcja bezpośrednia
- Reakcja pośrednia
- Reakcja z mostkiem immunoglobulinowym
i kompleksem enzym-antyenzym - Reakcja z białkiem A
- Reakcja z awidyną i biotyną
- Znakowanie przeciwciał: rodzaje znaczników, przykłady
- Zastosowanie Immunohistochemii
Prelekcja: Immunohistochemia.
Część praktyczna: Ocena preparatów wykonanych techniką immunohistochemiczną.
Ćwiczenie 3
Ilościowe metody oznaczania antygenów i przeciwciał w tkankach i we krwi – interpretacja wyników.
Zagadnienia:
- Metody immunoenzymatyczne: cechy ogólne i zasada metody.
- Podział metod immunoenzymatycznych:
- Homogenne
- Heterogenne
- Kompetycyjne
- Niekompetycyjne
- Etapy i zastosowanie metod:
- ELISA
- Sandwich ELISA
- Charakterystyka metod:
- Test z „wyłapywaniem przeciwciała”
- Metoda ELFIA
- Test ELISPOT
- Enzymatyczne znaczniki antygenów i przeciwciał.
- Rola substratu w reakcji enzymatycznej, przykłady.
Prelekcja: Techniki immunoenzymatyczne.
Część praktyczna: Oznaczanie stężenia cytokin metodą ELISA.
Ćwiczenie 4
Ocena stężeń i składu krążących kompleksów immunologicznych (KKI) – interpretacja wyników.
Prelekcja: Metody oceny stężeń KKI.
Zagadnienia:
Kompleksy immunologiczne (KI):
definicja,
cechy ogólne,
fizjologiczna rola,
czynniki wpływające na patogenność KI,
przewlekłe Tworzenie KI,
mechanizm uszkodzenia tkanek przez KI.
Nadwrażliwość typu III wg Coombsa:
cechy ogólne,
efekty nadwrażliwości,
postaci kliniczne, przykłady reakcji (płuco farmera, płuco hodowcy gołębi):
choroba posurowicza,
odczyn Arthusa,
reumatoidalne zapalenie stawów,
toczeń rumieniowaty układowy,
kłębuszkowe zapalenie nerek.
Metody oznaczania kompleksów immunologicznych:
fizyczne,
oparte na interakcjach ze składowymi dopełniacza,
oparte na reakcji z czynnikiem reumatoidalnym.
Immunoelektroforeza:
cechy ogólne,
zastosowanie,
czynniki wpływające na jej przebieg,
nośniki/żele,
rodzaje komór:
pionowa,
pozioma.
Część praktyczna:
Oznaczanie stężeń KKI metodą wytrąceniową.
Oznaczanie stężeń KKI metodą immunoelektroforezy.
Elektroforeza pozioma.
Ćwiczenie 5
1. Metody oceny cytotoksyczności komórkowej – interpretacja wyników.
2. Czas przeżycia komórek – interpretacja wyników.
Prelekcja: Rodzaje testów oceniających cytotoksyczność. Rodzaje śmierci komórek. Metody oceny apoptozy
Zagadnienia:
Rodzaje cytotoksyczności:
komórkowa zależna od przeciwciał – ADCC:
cechy ogólne,
przebieg,
komórki efektorowe,
z udziałem układu dopełniacza,
limfocytów Tc:
cechy ogólne,
wydzielane czynniki cytotoksyczne,
komórek NK oraz makrofagów i granulocytów:
cechy ogólne,
wydzielane czynniki cytotoksyczne.
Metody oznaczania cytotoksyczności komórek:
metoda nieizotopowa (morfologiczna),
metoda izotopowa.
Oznaczanie aktywności cytotoksycznej związków chemicznych, przykłady i ogólna zasada metod;
test cytotoksyczności MTT,
cel i zasada metody.
Apoptoza:
rola apoptozy,
przebieg procesu apoptozy, cechy apoptozy,
regulatory apoptozy,
cechy komórek apoptotycznych i nekrotycznych,
białka uczestniczące w procesie apoptozy:
proapoptotyczne,
antyapoptotyczne,
kaspazy,
stany kliniczne, w których następuje zahamowanie lub nasilenie procesu apoptozy.
Rodzaje technik wykorzystywanych w ocenie apoptozy.
Metody oceny apoptozy:
analiza morfologiczna komórek,
analiza fragmentacji DNA,
badanie zaburzeń czynnościowych błony komórkowej,
badanie procesów związanych z mitochondrium,
wykrywanie aktywacji kaspaz.
Część praktyczna:
1. Wykonanie testu cytotoksyczności MTT.
2. Ocena apoptozy metodą fluorescencji.
3. Ocena apoptozy metodą cytometrii przepływowej
Ćwiczenie 6
Badania komórkowe w oparciu o metody biologii molekularnej na poziomie białka.
Prelekcja: Technika Western blot – interpretacja wyników.
Zagadnienia:
- Western blot - ogólna charakterystyka metody, cel i zasada metody.
- Przygotowanie materiału do oznaczeń metodą Western blot – izolacja białka.
- Etapy techniki Western blot:
- elektroforeza,
- transfer,
- blokowanie,
- inkubacja z przeciwciałami,
- detekcja.
- Zastosowanie metody Western blot.
Część praktyczna: Izolacja, rozdział i immunoblotting białek
Ćwiczenie 7
Badania komórkowe w oparciu o metody biologii molekularnej na poziomie kwasów nukleinowych.
Prelekcja: Technika Northern blot i Southern blot – interpretacja wyników.
Zagadnienia:
- Ogólna charakterystyka metod Hybrydyzacji kwasów nukleinowych na filtrach:
- Northen blot,
- Southern blot.
- Metody izolacji kwasów nukleinowych: kolumnowe; z trizolem
- Materiał do izolacji, ocena ilościowa i jakościowa preparatów DNA i RNA;
- Hybrydyzacja typu Norhern blot – charakterystyka etapów metody:
- RNA denaturacja,
- elektroforeza w żelu,
- transfer na membranę,
- immobilizacja,
- prehybrydyzacja,
- hybrydyzacja,
- detekcja.
- Etapy hybrydyzacji typu Southern blot.
- Fluorescencyjna hybrydyzacja in situ (FISH) – ogólna charakterystyka.
- Microarray – Mikromacierz DNA, chip DNA – ogólna charakterystyka.
Część praktyczna: Izolacja kwasów nukleinowych z komórek systemu odpornościowego.
Ćwiczenie 8
Diagnostyka chorób autoimmunizacyjnych – interpretacja wyników.
Prelekcja: Metody wykorzystywane w diagnostyce chorób autoimmunizacyjnych.
Zagadnienia:
- Metody stosowane w diagnostyce chorób autoimmunizacyjnych:
- wykrywanie autoprzeciwciał:
- immunofluorescencja pośrednia,
- metoda immunoenzymatyczna (ELISA),
- Western blot/immunoblot,
- techniki żelowe,
- metody radioizotopowe,
- wykrywanie kompleksów immunologicznych w tkankach:
- immunofluorescencja bezpośrednia,
- immunohistochemia.
- wykrywanie autoprzeciwciał:
- Charakterystyka immunofluorescencji pośredniej i bezpośredniej.
- Charakterystyka przeciwciał przeciwjądrowych (ANA).
- Podstawowe wzory fluorescencji.
- Diagnostyka chorób narządowo nieswoistych:
- oznaczanie przeciwciał przeciwjądrowych,
- oznaczanie przeciwciał przeciw cytoplazmie neutrofilów,
- biopsja.
- Diagnostyka chorób narządowo swoistych:
- oznaczanie przeciwciał swoistych,
- oznaczanie przeciwciał przeciwjądrowych,
- oznaczanie przeciwciał przeciw cytoplazmie neutrofilów,
- biopsja.
- Oznaczanie czynnika reumatoidalnego (RF):
- charakterystyka ogólna RF,
- wartość kliniczna RF,
- test lateksowy.
Część praktyczna: Oznaczanie czynnika reumatoidalnego – RF.
Ćwiczenie 9
Immunologia transplantacyjna – interpretacja wyników.
Prelekcja: Metody typowania antygenów HLA.
Zagadnienia:
- Nomenklatura HLA.
- genetyczna,
- serologiczna.
- Typy przeszczepów.
- Kryteria do transplantacji, dawcy i biorcy.
- Czynniki wpływające na wynik transplantacji.
- Przeszczep komórek krwiotwórczych:
- źródła komórek – dawcy: klasyczni, alternatywni; krew pępowinowa,
- dobór dawcy – etapy:
- spokrewnieni,
- niespokrewnieni.
- Metody genetyczne badania HLA:
- SSP,
- SSOP,
- SBT.
- Metody serologiczne badania HLA:
- test mieszanej hodowli leukocytów,
- test wg Terasaki.
Część praktyczna:
Dobór dawca-biorca.
Demonstracja testu mikrocytotoksycznego wg Terasaki.
Ćwiczenie 10
Diagnostyka zaburzeń odpowiedzi swoistej komórkowej – interpretacja wyników.
Prelekcja: Podstawowe metody oceny odpowiedzi swoistej komórkowej.
Zagadnienia:
Podział niedoborów odporności (komórkowe, humoralne);
pierwotne:
- odpowiedzi nabytej,
- odpowiedzi wrodzonej,
wtórne.
Podstawowe metody oceny odpowiedzi swoistej komórkowej:
a.test transformacji blastycznej.
Stany kliniczne z zaburzeniem odpowiedzi swoistej komórkowej:
ciężki złożony niedobór odporności (Severe Combined Immunodeficiency; SCID),
zespół hiper IgM (HIGM),
Zespół Wiskotta-Aldricha,
Zespół Di George’a (CATCH22),
defekt receptora dla IL-12 i INF-γ,
ataksja-teleangiektazja,
Zespół Nijmegen,
Zespół Blooma.
Część praktyczna: Dobór i wykonanie odpowiednich testów immunodiagnostycznych.
Ćwiczenie 11
Diagnostyka zaburzeń odpowiedzi swoistej humoralnej – interpretacja wyników.
Prelekcja: Podstawowe metody oceny odpowiedzi swoistej humoralnej.
Zagadnienia:
Ogólne cechy pierwotnych niedoborów przeciwciał.
Badania immunodiagnostyczne:
podstawowe,
zaawansowane.
Jednostki chorobowe z zaburzeniem odpowiedzi swoistej humoralnej:
CVID,
Izolowany niedobór IgA (SIgAD),
Niedobory podklas IgG,
Agammoglobulinemia związana z chromosomem X (Choroba Brutona),
Przejściowa hipogammaglobulinemia,
Zespół hiper-IgE (Zespół Hioba – HIES).
Część praktyczna: Dobór i wykonanie odpowiednich testów immunodiagnostycznych.
Ćwiczenie 12
Diagnostyka zaburzeń odpowiedzi nieswoistej komórkowej – interpretacja wyników.
Prelekcja: Podstawowe metody oceny odpowiedzi nieswoistej
Zagadnienia:
- Podstawowe metody oceny odpowiedzi nieswoistej komórkowej – badania przesiewowe:
- morfologia krwi z mikroskopową oceną rozmazu,
- cytometria przepływowa – ocena receptorów CD16 i CD18,
- test chemotaksji,
- test adherencji,
- test fagocytozy,
- test NBT.
- Wrodzone zaburzenia liczby granulocytów:
- zaburzenia różnicowania się komórek układu krwiotwórczego:
- zespół Kostmana,
- przewlekła łagodna rodzinna neutropenia,
- cykliczna neutropenia,
- hipogammaglobulinemie (zespół hiper-IgM, CVID, SCID),
- nieprawidłowości fenotypowe:
- zespół Shwachmana,
- zespół Chediaka-Higashiego.
- Zaburzenia funkcji granulocytów:
- przewlekła choroba ziarniniakowa,
- niedobór mieloperoksydazy,
- zespół Chediaka-Higashiego,
- defekty adhezji leukocytów – LAD I, LAD II,
- niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (G6PD).
Część praktyczna: Dobór i wykonanie odpowiednich testów immunodiagnostycznych.
Ćwiczenie 13
Diagnostyka zaburzeń odpowiedzi nieswoistej humoralnej – interpretacja wyników.
Prelekcja: Podstawowe metody oceny odpowiedzi nieswoistej
Zagadnienia:
- Niedobory składników dopełniacza:
- uwarunkowania genetyczne,
- wskazania do podejrzenia niedoborów układu dopełniacza.
- Badania przesiewowe oceny układu dopełniacza:
- badanie całkowitej aktywności hemolitycznej dopełniacza (CH50, total serum hemolytic complement assay),
- badanie alternatywnej aktywności hemolitycznej dopełniacza (AF50, alternative serum hemolytic assay),
- ocena stężeń poszczególnych składowych C.
- Niedobory białek kaskady dopełniacza:
- C1q, C1r, C1s, C2, C4,
- C3,
- Czynniki H, I,
- C5, C6, C7, C8, C9,
- MBL.
- Niedobory białek kontrolujących aktywację:
- C1 inhibitora,
- czynnika C properdyny,
- czynnika D lub I,
- CD55, CD59.
- Diagnostyka niedoborów w układzie dopełniacza.
Część praktyczna: Dobór i wykonanie odpowiednich testów immunodiagnostycznych.
Ćwiczenie 14
Diagnostyka niedoborów mieszanych – dobór testów i interpretacja wyników.
Prelekcja: Podstawowe metody oceny odpowiedzi immunologicznej w mieszanych niedoborach odpornościowych.
Zagadnienia:
- Przypomnienie podstawowych metod oceny odpowiedzi:
- swoistej komórkowej,
- swoistej humoralnej,
- nieswoistej komórkowej,
- nieswoistej humoralnej.
- Niedobory odporności o charakterze mieszanym.
Część praktyczna: Dobór i wykonanie odpowiednich testów immunodiagnostycznych.
Ćwiczenie 15
Zasady pracy laboratorium immunologicznego – zgodne z „Dobrą Praktyką Laboratoryjną”
Zasady posługiwania się aparaturą stosowaną w immunodiagnostyce, postępowanie w przypadku awarii.
Sprawdzian pisemny.
Egzamin praktyczny.