1. Jednostka uczelniana odpowiedzialna za nauczanie przedmiotu:
- Zakład Laboratoryjnej Diagnostyki Pediatrycznej UMB
2. Kierownik:
- dr hab. n. med. Bogdan Cylwik
3. Osoba odpowiedzialna za nauczanie przedmiotu:
- dr hab. n. med. Beata Żelazowska-Rutkowska
4. Wymiar godzinowy przedmiotu:
- Semestr – III
- Wykłady – 25
- Ćwiczenia – 35
- Seminaria - 5
- Ogółem – 65
5. Forma zakończenia przedmiotu:
Przedmiot kończy się sprawdzianem wiadomości w formie pisemnego egzaminu końcowego (test) obejmującego wszystkie treści programu nauczania i wpisaniem oceny z egzaminu do indeksu.
6. Cel nauczania:
Nauczanie ma na celu poznania najczęstszych gatunków pasożytów bytujących wewnątrz różnych układów i narządów człowieka. Poznanie elementów morfologii i biologii różnych stadiów rozwojowych pasożytów, warunkujących ich chorobotwórczy wpływ na organizm człowieka. Zapoznanie się z mianownictwem chorób pasożytniczych, którego ujednolicenie zalecane jest przez Światową Federację Parazytologów. Opanowanie przez studenta zasad doboru materiału oraz metod stosowanych w diagnostyce parazytologicznej, a także umiejętności samodzielnego wykonywania i interpretacji wyników badań laboratoryjnych w tym zakresie w powiązaniu z obrazem klinicznym parazytoz, zarówno występujących w Polsce, jak i charakterystycznych dla krajów tropikalnych.
7. Formy nauczania:
- Wykłady (tryb stacjonarny; on-line)
- Ćwiczenia (tryb stacjonarny)
- Seminaria (tryb stacjonarny)
8. Program nauczania:
Wykłady obejmują następujące tematy:
Pobieranie materiału do badań parazytologicznych. Metody badania kału stosowane w diagnostyce parazytoz. Diagnostyka zarażeń tasiemcami. Diagnostyka zarażeń przywrami. Diagnostyka pełzakowic. Diagnostyka zarażeń robakami obłymi. Diagnostyka filarioz i inwazji wiciowców. Diagnostyka zimnicy. Badanie różnych materiałów w diagnostyce parazytoz. Diagnostyka toksoplazmozy. Diagnostyka stawonogów.
Zajęcia odbywają się w formie ćwiczeń i obejmują:
Zasady BHP w pracowni parazytologicznej. Badania laboratoryjne stosowane w celu wykrycie stadiów rozwojowych pierwotniaków i helmitów. Metody pośrednie, bezpośrednie (rozmaz w soli fizjologicznej) i pośrednie (zagęszczeniowe) badania kału w diagnostyce parazytoz przewodu pokarmowego. Badania immunologiczne i molekularne stosowane w diagnostyce parazytoz.
- Diagnostyka tasiemców bytujących w jelicie: Taenia solium, Taenia saginata, Diphyllobothrium latum, Dipylidium caninum, Hymenolepis nana, Hymenolepis diminuta.
- Diagnostyka zarażenia przywrami: Fasciola hepatica, Fasciolopsis buski, Dicrocoelium dendriticum, Opistorchis felineus, Clonorchis sinensis, Heterophyes heterophyes.
- Badania kału w diagnostyce pełzakowic i różnicowanie pełzaków: Entamoeba histolytica, Entamoeba coli, Entamoeba hartmanni, Entamoeba polecki, Iodamoeba butchlii, Dientamoeba fragilis, Chilomastix mesnili, Endolimax nana, Balantidium coli, Endolimax nana, Enteromonas homionis.
- Badanie kału w diagnostyce zarażenia obleńcami: Ascaris lumbricoides, Enterobius vermicularis, Trichuris trichiura.
- Metody hodowlane w diagnostyce zarażenia: Ancylostoma duodenale, Necator americanus i Strongyloides stercoralis.
- Diagnostyka filarioz i zarażeń wiciowcami: Wuchereria bancrofti, Brugia malayi, Loa loa, Mansonella perstans, Mansonella ozzardi, Onchocerca volvulus, Trypanosoma gambiense, Trypanosoma rhodesiense.
- Badanie krwi w diagnostyce zarażeń Plasmodium i różnicowanie zarodźców zimnicy.
- Badanie żółci w diagnostyce zarażenia: Giardia intestinalis i plwociny jako materiału służącego do wykrywania Paragonimus westermani i Pneumocystis carini.
- Diagnostyka parazytoz układu moczowo-płciowego: Trichomonas vaginalis, Schistosoma haematobium.
- Materiały biopsyjne w diagnostyce parazytoz: Trichinella spiralis, Trypanosoma cruzi, Leishmania braziliensis, Leishmania tropica, Echinococcus granulosus.
- Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego w kierunku: Naegleria i Acanthamoeba. Toxoplasma gondii.
- Diagnostyka stawonogów: Sarcoptes scabiei, Pediculus humanus, roztocza