Uniwersytet Medyczny w Białymstoku. Tematyka seminariów.
  • Ostatnia zmiana 05.03.2018 przez Zakład Klinicznej Biologii Molekularnej

    Tematyka seminariów

    Tematy zajęć seminaryjnych z przedmiotu BIOLOGIA MOLEKULARNA dla studentów II roku wydziału Lekarskiego

    Seminarium I.     Informacja genetyczna – podstawy molekularne.

    1. Pojęcie informacji genetycznej (genomu) i genu jako jednostki informacji genetycznej.
    2. Kwasy nukleinowe jako cząsteczki informatyczne: budowa, właściwości fizyko-chemiczne i funkcje kwasów nukleinowych.
    3. Właściwości kwasów nukleinowych umożliwiające ich funkcjonowanie jako biologicznych cząsteczek informatycznych (budowa, biegunowość i długość łańcuchów, swoiste oddziaływanie zasad, kopiowanie na zasadzie komplementarności, uniwersalność budowy).

    Zapisywanie sekwencji nukleotydów w łańcuchach DNA i RNA. Komputerowe bazy sekwencji kwasów nukleinowych.

    Podwójna helisa DNA – znaczenie dla stabilności i funkcjonowania jako cząsteczki informatycznej.

    Denaturacja i renaturacja kwasów nukleinowych. Hybrydyzacja kwasów nukleinowych – podstawowa metoda badawcza w biologii molekularnej.

    1. Organizacja i funkcje chromatyny jąder komórek eukariotycznych. Histony i białka niehistonowe. Euchromatyna i heterochromatyna. Chromosomy mitotyczne.

     

                 Seminarium II.        Realizacja informacji genetycznej - ekspresja genów

     

    1. Realizacja informacji genetycznej w komórce – ekspresja genów. Centralny dogmat biologii molekularnej.

    Geny kodujące polipeptydy i funkcjonalne cząsteczki RNA.

    Budowa genu (sekwencje regulatorowe i kodujące, promotory genów, nieciągłość większości genów wyższych eukariotów).

    Rozmiary genów ludzkich. Zależność pomiędzy wielkością genu a ilością  intronów.

    Kod genetyczny, jego właściwości oraz wpływ na skutki fenotypowe małych mutacji. Pojęcie otwartej ramki odczytu (open reading frame, ORF).

     

    1. Główne etapy ekspresji genów (transkrypcja, dojrzewanie pierwotnych transkryptów, translacja, obróbka posttranslacyjna białek).

    Synteza RNA kopii genu pod czas transkrypcji – rola polimeraz RNA.

    Nici sensowne (kodujące) i antysensowne genów.

    Rodzaje polimeraz RNA komórek eukariotycznych.

    Znaczenie promotorów genów w rozpoczęciu transkrypcji.

    Charakterystyka promotorów genów bakteryjnych i eukariotycznych.

    Rola podstawowych czynników transkrypcyjnych (general transcription factors, GTFs) w komórkach eukariotycznych (rozpoznawanie promorotu i właściwe umieszczenie polimerazy RNA).

    Promotory alternatywne niektórych genów.

    Kompleks preinicjacji transkrypcji na promotorze i opuszczenie przez polimerazę RNA promotoru.

    Terminacja transkrypcji.

     

    1. Posttranskrypcyjna obróbka pierwotnych transkryptów.

    Modyfikacja końców 5’(kapowanie) i 3’(synteza ogona polyA) premRNA.

    Splicing intronów (znaczenie sekwencji konserwatywnych intronowych oraz U-snRNPs). Splicing alternatywny. Kryptyczne sekwencje intronowe. Mutacje splicingowe.

    Redagowanie (editing) pre-mRNA.

    Modyfikacje chemiczne nukleotydów w pierwotnych transkryptach rRNA i tRNA. Udział snoRNA.

    Procesing pierwotnych transkryptów genów rRNA.

    Transport dojrzałych transkryptów w cytoplazmę.

     

    1. Translacja i posttranslacyjna obróbka białek

    Struktura i funkcje rybosomów

    Odczytywanie sekwencji kodonów w ORF mRNA przez cząsteczki tRNA załadowane aminokwasami (aminoacylo-tRNAs).

    Funkcja enzymów aminoacylo-tRNA syntetaz.

    Terminacja syntezy łańcucha polipeptydowego.

    Obróbka posttranslacyjna polipeptydów (fałdowanie, modyfikacje chemiczne aminokwasów, transport w komórce).

     

             Seminarium III.       Regulacja ekspresji genów. 

     

    1. Molekularne podstawy różnicowania komórek organizmów wielokomórkowych oraz rozwoju osobniczego organizmu – zróżnicowana ekspresja genów (regulacja ekspresji genów) oraz mechanizmy epigenetyczne (metylacja promotorów genów, zmiany w upakowaniu chromatyny).

    Geny konstytutywne („gospodarstwa domowego”, house-keeping) i indukowane.

    Geny imunoglobulinów i receptorów limfocytów .

    1. Poziomy regulacji – na poziomie inicjacji transkrypcji (najbardziej istotny), dojrzewania pierwotnych transkryptów (alternatywny splicing i editing), transportu mRNA w cytoplazmę oraz stabilności dojrzałych cząsteczek mRNA (interferencja RNA).

    Udział swoistych czynników transkrypcyjnych (tran-elementów regulatorowych genów) w regulacji inicjacji transkrypcji – cechy charakterystyczne i molekularne mechanizmy działania czynników transkrypcyjnych.

    Udział sekwencji regulatorowych genów (cis-elementów regulatorowych) w regulacji inicjacji transkrypcji – charakterystyka i rodzaje sekwencji regulatorowych genów.

    Effekty mutacji w obrębie sekwencji regulatorowych.

    Regulacja splicingu i redagowania mRNA.

    1. Mechanizmy molekularne regulacji ilości i aktywności swoistych czynników transkrypcyjnych – wpływ czynników środowiska wewnętrznego i zewnętrznego komórki. Powiązanie ekspresji genów z sygnalizacją komórkową.
    2. Epigenetyczne mechanizmy regulacji ekspresji genów.

    Metylacja promotorów genów – sposób na trwałe i dziedziczone wyciszenie aktywności genów.

    Enzymy katalizujące proces metylacji DNA.

    Metylacja de-novo i semikonserwatywna.

    Udział metylacji w procesach inaktywacji chromosomu X oraz piętnowaniu rodzicielskim.

    Zaburzenie procesów metylacji DNA w komórkach nowotworowych.

    1. Regulacja stabilności mRNA w cytoplazmie. Udział microRNA i innych regulatorowych funkcjonalnych cząsteczek RNA.

    Terapeutyczne cząsteczki siRNA.

     

             Seminarium IV. Mechanizmy molekularne odpowiedzialne za utrzymanie stabilności  genomów i zróżnicowanie genetyczne osobników.

    1. Replikacja DNA – utworzenie dokładnej kopii genomu przed podziałem komórki.

    Mechanizm replikacji. Pojęcie widełek replikacyjnych.

    Udział polimerazy DNA i innych enzymów i białek w replikacji.

    Kierunek syntezy nowej nici przez polimerazy DNA oraz zależność polimerazy od matrycy i startera związanego z matrycą.

    Zastosowanie polimeraz DNA w reakcji PCR.

    Nici wiodąca i opóźniona w syntezie DNA – konieczność syntezy jednej z nici w postaci fragmentów Okazaki. Inicjacja syntezy i łączenie fragmentów Okazaki.

    Sprzężenie replikacji DNA z podziałem komórkowym (inicjacja replikacji, regulacja przebiegu i zakończenia replikacji)

    1. Problem replikacji końców chromosomów. Telomery i telomeraza.

    Skrócenie końców chromosomów przy każdym podziale komórki.

    Zegar biologiczny komórek.

    Budowa telomerów chromosomowych.

    Struktura i aktywność telomerazy.

    Aktywacje telomerazy w komórkach nowotworowych.

    1. Wierność i błędy replikacji DNA.

    Błędy replikacji – przyczyna mutacji punktowych w DNA.

    Błędy replikacji samoistne (spowodowane tautomeryzacją zasad lub poślizgiem polimerazy na krótkich tandemowych sekwencjach powtórzonych) i indukowane uszkodzeniem DNA (modyfikacjami chemicznymi nukleotydów lub łańcuchów).

    Najczęstsze typy (samoistna lub indukowana deaminacja i alkilacja zasad azotowych, depunynacja i depirymidynacja nukleotydów, zmiany oksydacyjne, pęknięcia łańcuchów) i przyczyny uszkodzenia DNA (samoistne lub indukowane czynnikami mutagennymi wewnętrznymi i zewnętrznymi).

    Aktywność korygująca polimeraz DNA (aktywność 3’-5’-eksonukleazy).

    Naprawa samoistnych błędów replikacji prze układ naprawy błędnie sparowanych nukleotydów (MMR).

    Mutacji genów z układu MMR – przyczyna zespołu Lyncha.

    1. Komórkowe układy naprawy DNA.

    Mechanizmy molekularne bezpośredniej naprawy DNA i naprawy przez wycinanie zasad lub nukleotydów.

    Układy naprawy przez wycinanie zasad (BER, base excision repair) i nukleotydów (NER, nucleotide excision repair).

    Naprawa pęknięć dwuniciowych w DNA – z udziałem i bez udziału rekombinacji homologicznej. Mutagenny charakter naprawy pęknięć bez udziału rekombinacji (NHEJ).

    Odpowiedź komórki na uszkodzenie DNA.

    Wrodzone zespoły  niedoborów układów naprawy DNA.

    1. Rekombinacja genetyczna – wymiana fragmentami pomiędzy dwoma cząsteczkami DNA.

    Rekombinacja homologiczna (uprawniona) i niehomologiczna (nieuprawniona).

    Rekombinacja nieuprawniona oraz asymetryczny crossing-over – źródło mutacji typu delecje i insercje.

    Transpozony (ruchome elementy genetyczne) i transpozycja genetyczna.

    Błędy podziałów komórkowych jako przyczyna aberracji chromosomowych

     

             Seminarium V.        Charakterystyka i analiza genomu ludzkiego

     

    1. Projekt Poznania Genomu Człowieka (HGP).

    Odczytanie sekwencji nukleotydowych DNA wszystkich chromosomów ludzkich – stworzenie dokładnych map fizycznych chromosomów.

    Komputerowe bazy sekwencji genów i transkryptów.

    Struktura genomu ludzkiego – geny kodujące polipeptydy i czynne cząsteczki RNA.

    Pseudogeny i fragmenty genów.

    Obszary niekodujące w genomie jądrowym i mitochondrialnym człowieka.

    Sekwencje unikatowe i powtórzone. Rodzaje sekwencji powtórzonych (powtórzone geny, sekwencje satelitarne, minisatelitarne i mikrosatelitarne). Wysoce polimorficzny charakter sekwencji mikrosatelitarnych.

     

    1. Stopień zróżnicowania genetycznego wewnątrzgatunkowego (na przykładzie genomu ludzkiego – wyniki Projektu Poznania Genomu Człowieka –Human Genome Project, HGP).

    Przyczyny pojawienia się wariantów sekwencji nukleotydów (alleli) w DNA – mutacje i dobór naturalny.

    Mutacje utraty funkcji (loss-of-function) i nabycia funkcji (gain-of-function). Mutacje dominujące i recesywne.

    Rodzaje wariantów genetycznych – patogenne (często nazywane mutacjami), niepatogenne (również nazywane polimorfizmami),  o nieznanym znaczeniu klinicznym.

    Typy mutacji – genowe i aberracje chromosomowe; substytucje, delecje i insercje, translokacje i inwersje; germinalne i somatyczne

    Typy polimorfizmów genetycznych – pojedynczego nukleotydu (SNP), długości fragmentów (STR i VNTR) i liczby kopii sekwencji (CNV).

    Bazy komputerowe zróżnicowań sekwencji nukleotydowych oraz programy do porównywania sekwencji.

    Pojęcie choroby genetycznej i wrodzonej podatności na chorobę. Udział alleli polimorficznych w powstawaniu chorób oraz wrażliwości na leki. Genetyczny „paszport” człowieka. Indywidualizacja procesu leczniczego.

    Złożone relacje genotypowo-fenotypowe.

    Farmakogenetyka i farmakogenomika. Polimorfizm genów związanych z metabolizmem leków.

    1. Podstawowe techniki analizy kwasów nukleinowych wykorzystywane w diagnostyce molekularnej.

    Analiza struktury (sekwencji nukleotydów) i funkcji (aktywności genów – ekspresji) kwasów nukleinowych.

    Analiza in situ oraz izolacja DNA i RNA.

    Ocena jakości i stężenia kwasów nukleinowych w roztworach. Elektroforeza kwasów nukleinowych.

    Powielenie (amplifikacja) wybranych fragmentów DNA i RNA techniką PCR i RT-PCR.

    Ocena ilościowa fragmentów DNA lub transkryptów techniką PCR w czasie rzeczywistym.

    Hybrydyzacja kwasów nukleinowych.

    Metody wykrywania wariantów sekwencyjnych znanych (RFLP – wykorzystanie enzymów restrykcyjnych, allelo-swoistych sond i starterów PCR) i nieznanych (metody przesiewowe i sekwencjonowanie DNA).

    Nowoczesne metody analizy genomów i transkryptomów komórek (sekwencjonowanie nowej generacji, mikromacierzy CGH i ekspresyjne).

    1. Manipulowanie cząsteczkami kwasów nukleinowych.

    Klonowanie genów. Biblioteki genowe i cDNA.

    Rekombinowane białka.

    Organizmy transgeniczne.

    Terapia genowa.