Pochodzący z Białegostoku nieżyjący już Albert Sabin, wynalazca szczepionki przeciwko polio, będzie miał swoją ulicę na os. Skorupy (przy ul. Plażowej, obok II Urzędu Skarbowego). 22 lutego taką decyzję podjęła Rada Miasta Białegostoku.
Albert Bruce Sabin urodził się 26 sierpnia 1906 roku w Białymstoku w żydowskiej rodzinie Jakuba i Tilli Sapersteinów. W 1921 roku szukając lepszego życia Sapersteinowie wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych, gdzie zamieszkali w Peterson w stanie New Jersey. Albert Sabin w błyskawicznym tempie nauczył się języka angielskiego, co pozwoliło mu ukończyć szkołę średnią w Peterson, a studia lekarskie na Uniwersytecie w Nowym Jorku. W 1930 roku otrzymał obywatelstwo amerykańskie, zmienił nazwisko na Sabin oraz przyjął drugie imię Bruce. Dyplom lekarza uzyskał w 1931 roku.
Jeszcze w czasie studiów Sabin zainteresował się wirusem polio, który wywoływał epidemie choroby Heinego-Medina. W trakcie pracy w Instytucie Rockefellera udowodnił, że polio rozmnaża się nie tylko w tkance nerwowej, lecz także w jelicie cienkim. W kolejnych latach wykazał, że do infekcji dochodzi drogą pokarmową, a nie oddechową, jak wówczas powszechnie uważano.
Odkrycie to wskazało, iż należy szukać doustnej drogi podawania szczepionki przeciwko tej chorobie. W 1941 roku Sabina powołano do Zarządu Epidemiologicznego Armii USA. Jego zadaniem było badanie chorób zakaźnych dotykających amerykańskich żołnierzy przebywających na frontach II wojny światowej. W tym czasie brał też udział w opracowaniu szczepionek m.in. przeciw japońskiemu zapaleniu mózgu czy gorączce denga.
Po wojnie Albert Sabin powrócił do Cincinnati oraz pracy nad wirusem polio. W 1954 roku rozpoczął testy nad doustną szczepionką zawierającą trzy osłabione szczepy wirusa. Po wstępnych, udanych próbach, nie dostał pozwolenia na badania kliniczne w Stanach Zjednoczonych. Jednak w latach 1957-1959 próby realizowano na olbrzymią skalę na terenie ZSRR, Polski, Czechosłowacji, Węgier, Wschodnich Niemiec, Kuby, Singapuru, Meksyku, Holandii, Szwecji i Wielkiej Brytanii. Wkrótce szczepionka Sabina zyskała powszechne uznanie niemal na całym świecie, również w Stanach Zjednoczonych. Okazała się ona bardziej skuteczna, niż szczepionki na polio wynalezione w 1950 roku przez Hilarego Koprowskiego oraz w 1955 roku przez Jonasa Salka.
Była ona podawana jednorazowo, doustnie, szybko hamowała replikację wirusa. Ponadto Sabin nie opatentował swojego wynalazku, co umożliwiło powszechny do niego dostęp.
Pod koniec lat 60. Albert Sabin wyjechał do Izraela, gdzie do 1972 roku był prezesem Instytutu Nauki Weizmanna. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych pracował jako profesor na Uniwersytecie Medycznym w Północnej Karolinie. Później przeniósł się do Waszyngtonu, gdzie został konsultantem i ekspertem w Międzynarodowym Centrum Johna E. Fogarty’ego. Zmarł w Waszyngtonie 3 marca 1993 roku. Został pochowany na cmentarzu Arlington.
Współcześnie osobę Alberta Sabina upamiętnia Sabin Vaccine Institute założony w 1993 roku w Stanach Zjednoczonych.
W styczniu 2016 r. potomkowie Alberta Sabina odwiedzili UMB (stryjeczny wnuk, John Sabin z rodziną). Ich córka rozpoczęła półroczny staż na studiach w Warszawie, a jej rodzice chcieli wykorzystać okazję i chcieli zobaczyć miasto, z którego wywodzą się ich korzenie. Uczelnianemu muzeum przekazali pamiątki po ich przodku.
bdc, Muzeum Historii Medycyny i Farmacji UMB
