Dyplomatorium 2020

Swoje dyplomy zakończenia studiów mieli odebrać rok temu. Na przeszkodzie stanęła im pandemia. Teraz wszystko się udało.

29 października w Aula Magna zebrali się już „prawie” lekarze i „prawie” lekarze-stomatolodzy. Prawie, bo już po zaliczeniu staży zawodowych i w perspektywie kolejnego miesiąca z wizją odebrania pełnego prawa do wykonywania zawodu.

Studia w terminie ukończyło (w 2020 r.) 168 absolwentów kierunku lekarskiego i 64 kierunku lekarsko-dentystycznego. Przy czym jak podkreśliła zarówno Dziekan Wydziału Lekarskiego prof. Irina Kowalska, jak i Rektor UMB prof. Adam Krętowski, przy skali wszystkich trudności, naukę zakończył całkiem niezły rocznik. Stomatolodzy zajęli pierwsze miejsce w kraju w Lekarsko-Dentystycznym Egzaminie Końcowym, a „lekarze” w swoim egzaminie zawodowym byli na czwartym miejscu w kraju. 

Nagrodę im. prof. Jakuba Chlebowskiego za najwyższą średnią otrzymała lek. Katarzyna Wojnowska ze średnią ocen 4,81 (z całego okresu studiów). Dyplom honorowy Rektora UMB (za uzyskanie średniej co najmniej 4,75) otrzymali: lek. Katarzyna Wojnowska (4,81); lek. Anna Krętowska-Grunwald (4,76); lek. Izabela Pasierowska (4,75).

Wśród przemówień oficjeli i długiej listy życzeń kierowanych w stronę absolwentów, swoje trzy rady na przyszłość przekazał im Rektor Krętowski:

- Po pierwsze: praca lekarze, to nie praca w biurze. Tej pracy nie można „odpękać” i pójść do domu. Ta praca będzie z wami cały czas. To poświęcenie, pasja. Pacjent musi być waszym najważniejszym dobrem i celem. Pacjentom musicie poświęci swoje życie. Jeżeli ktoś tego nie czuje, niech zarobi MBA i niech zostanie dyrektorem, albo pójdzie do pracy do firmy farmaceutycznej, a nawet zmieni zawód i zajmie się deweloperką lub czymś innym. Jeżeli nie czujecie, że pacjent jest waszym najważniejszym celem, to nie warto kontynuować tego zawodu.

- Po drugie: jest takie powiedzenie „po pierwsze nie szkodzić”. Ja je zmieniłem i mówię „leczenie nie może być gorsze niż choroba”. Pamiętajcie, kiedy będziecie podejmować decyzje terapeutyczne, gdy będziecie wtedy patrzyli na pacjenta, to musicie się zastanowić, czy to leczenie które wobec niego zastosujemy, czy ta operacja którą będziemy chcieli wykonać, nie spowoduje, że on będzie się czuł gorzej niż teraz? Czy na skutek naszego leczenia pacjent nie będzie bardziej cierpiał, nie będzie miał więcej dolegliwości? Zawsze musicie o tym pamiętać, leczenie nie może być gorsze niż choroba.

- Po trzecie – nauka, nauka i jeszcze raz nauka. Skoczyliście studia, zaczynacie rezydentury, a mimo to ciągle będziecie musieli się uczyć. To dotyczy wszystkich, także siedzących tu profesorów, a nawet rektora. Medycyna się zmienia, a my musimy być zawsze aktualni.

km, bdc