.png)
Prof. Barbara Mroczko otrzymała nagrodę Rektora UMB dla naukowca, który w 2022 roku najlepiej publikował w całej UMB. Pytamy Panią Profesor co jest kluczem do naukowego sukcesu:
Prof. Barbara Mroczko, Kierownik Zakładu Diagnostyki Chorób Neurozwyrodnieniowych oraz Zakładu Diagnostyki Biochemicznej; Dyrektor Szkoły Doktorskiej UMB:
- Jak to się stało, że udało mi się znaleźć na pierwszym miejscu wśród osób najlepiej publikujących w UMB? Odpowiem tak, jak nasi skoczkowie narciarscy, którzy zawsze powtarzają, że starają się tylko dobrze skakać. Ja też staram się robić dobrą naukę, badania naukowe czy w ogóle staram się rzetelnie pracować. Czasami mam takie momenty, kiedy wykonując swoją pracę, nie odczuwam, że pracuję. To, co robię, czym się zajmuję, sprawia mi ogromną satysfakcję. W szczegółach jest już to bardziej złożone. Mój wynik zawdzięczam przede wszystkim mojemu zespołowi naukowemu, bo dziś w pojedynkę niewiele można osiągnąć. Przy czym mówię tu o zespole na Uczelni, ale też o partnerach naukowych za granicą, w tym m.in. chciałabym tutaj wymienić prof. Waldemara Niklińskiego z USA oraz prof. Piotra Lewczuka z Niemiec. Także moja rodzina i bliscy mają ogromny wkład w moją pracę, gdyż cierpliwie mnie znoszą i wspierają. Na dobrą sprawę ten dyplom, który otrzymałam od Pana Rektora powinnam podzielić na wiele części i obdarować nimi osoby, które miały znaczący wpływ na to osiągnięcie.
W moim przypadku kluczem do sukcesu jest ciekawość poznania tego, co jest nieznane i jednocześnie radość z tego, co uda się odkryć. Przy czym staram się, żeby to była nauka praktyczna, wpływająca realnie na potrzeby osób chorych. To dlatego ciągle stawiam przed sobą nowe cele, a poprzeczka oczekiwań jest stale podnoszona.
Jeżeli ta naukowa ciekawość jest ciągle świeża, to człowiek szuka nowych wyzwań. W moim Zakładzie przez wiele lat głównym tematem badawczym były choroby nowotworowe. Mniej więcej dziesięć lat temu rozszerzyliśmy tę tematykę o badanie chorób neurozwyrodnieniowych, głównie w zakresie choroby Alzheimera. Temat szalenie ważny z punktu widzenia pacjentów, bo w Polsce w tamtym czasie nikt się tym nie zajmował. I po latach pracy publikacje z tego zakresu spowodowały, że udało mi się otrzymać to wyróżnienie.
Tuż przed tym, jak UMB uzyskało tytuł KNOW (2012 r.), wyjechałam na stypendium do wiodącego ośrodka na świecie zajmującego się diagnostyką chorób neurozwyrodnieniowych, kierowanego przez prof. Piotra Lewczuka (absolwent UMB), tj. Lab for Clinical Neurochemistry and Neurochemical Dementia Diagnostics, Universitätsklinikum Erlangen. Początkowo chciałam zajmować się diagnostyką stwardnienia rozsianego (SM), ale na miejscu pojawił się temat choroby Alzheimera, której nikt wówczas w Polsce nie badał w zakresie diagnostyki biochemicznej. Tak zaczęła się nasza współpraca z prof. P. Lewczukiem. Potem były kolejne staże i wyjazdy do różnych topowych ośrodków na całym świecie: Włochy, Stany Zjednoczone, Holandia czy Szwecja. Uczyłam się od najlepszych.
Kiedy człowiek zaczyna chorować na chorobę Alzheimera, w jego mózgu powstają m.in. złogi amyloidu. Te zaś powodują zapalenie neuronów, a następnie ich obumarcie. Pacjent tego nie odczuwa. Dowie się o tym, kiedy pojawią się u niego zaburzenia pamięci, tj. za kilka, kilkanaście lat. Najpierw bowiem są zmiany biochemiczne w mózgu, potem strukturalne, a na końcu objawy kliniczne choroby. I my teraz, na nawet ok. 20 lat przed wystąpieniem objawów choroby, badając te białka, możemy stwierdzić zmiany ich stężeń. Dzięki czemu jest czas, aby coś zrobić. Do niedawna nie było leczenia przyczynowego tej choroby. Obecnie w USA jest dopuszczony lek będący przeciwciałem przeciwko tym złogom, które powodują obumarcie neuronów. Oczywiście to bardzo uproszczony opis całego procesu, jednak pokazuje doskonale wielką siłę nauki w praktyce. To mnie w tej pracy najbardziej fascynuje.
Not. bdc
