Pierwszy szyld „Akademia Medyczna w Białymstoku” zawisł w jednostce kierowanej przez Witolda Stasiewicza, w jednym z pokoi w siedzibie Wojewódzkiego Wydziału Zdrowia przy ul. Mickiewicza
Urodził się 23 kwietnia 1900 roku w Lidzie (obecnie Białoruś, miejscowość przy granicy z Litwą). Jego rodzicami byli: Franciszek Stasiewicz i Stefania z domu Tumielewicz. Mieli sześcioro dzieci. Jego ojciec był rolnikiem, miał dość duże gospodarstwo. Jednak w większości były to podmokłe łąki nad rzeką Dzitwą, dopływem Niemna.
Szkołę powszechną ukończył w Lidzie, po czym w 1914 r. z bratem Bolesławem wyjechał do Jarosławia nad Wołgą. Tu w czasie rewolucji ukończył gimnazjum, zdobywając rosyjską maturę.
| Pierwszy szyld „Akademia Medyczna w Białymstoku” zawisł w jednostce kierowanej przez Witolda Stasiewicza, w jednym z pokoi w siedzibie Wojewódzkiego Wydziału Zdrowia przy ul. Mickiewicza |
Do Lidy wrócił w 1918 r. Uczył się w Gimnazjum Koedukacyjnym, uzyskując polską maturę w 1920 r. Później wstąpił jako ochotnik do wojska i odbył służbę jako ułan strzelców konnych. Przeszedł szlak wojenny w wojsku polskim od Warszawy przez Pińsk, Kamieniec i Łuck.
Studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie w latach 1921-1928. Od czwartego roku studiów pracował jako młodszy asystent w Klinice Psychiatrycznej u prof. Rafała Radziwiłłowicza. U niego też przygotowywał pracę dyplomową pt. „Zabobon na Litwie”. Dyplom doktora wszech nauk lekarskich otrzymał w październiku 1928 r.
W lutym 1928 r. ożenił się z Marią, z domu Stankiewicz, magistrem filozofii, absolwentką USB w Wilnie. Mieli dwoje dzieci: Irenę (została profesorem historii nauki) oraz Jana (został profesorem medycyny, był szefem Okręgowej Izby Lekarskiej w Białymstoku).
W latach 1929-39 pracował na stanowisku lekarza powiatowego, najpierw w Mołodecznie, a od 1934 r. w rodzinnej Lidzie. Oprócz nadzorowania ówczesnej służby zdrowia w całym powiecie, był też lekarzem ogólnie praktykującym. Na tym stanowisku pracował do wybuchu II wojny światowej. Okres walk spędził w Lidzie, zarówno podczas okupacji sowieckiej, jaki i niemieckiej, zwyczajowo wykonując swoje obowiązki. Wielokrotnie znajdował się w sytuacjach niezwykle dramatycznych. W 1944 r. NKWD (sowiecka policja polityczna) zatrzymała go na kilka miesięcy w areszcie.
W 1945 r. został wraz z rodziną przesiedlony do Białegostoku. Szybko odnalazł tu dawnych wileńskich kolegów. Natychmiastowo otrzymał też propozycję pracy i mieszkanie. Początkowo pracował jako lekarz rejonowy Ubezpieczalni Społecznej; następnie był kierownikiem Przychodni Specjalistycznej przy ul. Legionowej. Dodatkowo - przez wiele lat - pracował też jako lekarz w fabryce włókienniczej.
W latach 1947-1953 był naczelnikiem Wojewódzkiego Wydziału Zdrowia. Jako lekarz wojewódzki koordynował powojenna odbudowę i rozbudowę zakładów leczniczych Białegostoku i w miastach powiatowych. To on nadzorował budowę Wojewódzkiej Stacji Krwiodawstwa i Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej. W okresie jego urzędowania powstały też plany utworzenia w mieście Akademii Medycznej. Bardzo aktywnie poparł ten projekt i wspierał w jego realizacji rektora uczelni prof. Tadeusza Kielanowskiego. Rektor później napisał o nim „Kierownik Wojewódzkiego Wydziału Zdrowia był kreatorem powstania Akademii Medycznej”. Niewielu już pamięta, ale pierwszy szyld „Akademia Medyczna w Białymstoku” zawisł właśnie w jednostce kierowanej przez Witolda Stasiewicza, w jednym z pokoi w siedzibie Wojewódzkiego Wydziału Zdrowia przy ul. Mickiewicza.
Pomysł budowy uczelni aktywnie popierał też ówczesny minister zdrowia - i białostoczanin - dr Jerzy Sztachelski. Tak więc Akademia mogła powstać dzięki wykazaniu ogromnych potrzeb północno-wschodniej Polski, jak też zaangażowaniu białostockiego środowiska lekarskiego.
W 1953 r. zwolnił się z Wydziału Zdrowia i rozpoczął pracę w AMB. Najpierw jako adiunkt w II Klinice Chorób Wewnętrznych u prof. Jakuba Chlebowskiego. Jednocześnie - w latach 1954-1969 - pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. lecznictwa w Wojewódzkim Szpitalu im. J. Śniadeckiego. Temu zaś przewodził docent Adam Dowgird. W tamtym czasie to w szpitalu wojewódzkim działała większość klinik akademickich.
Okresowo był krajowym specjalistą organizacji ochrony zdrowia, pełniąc też funkcję przewodniczącego ds. organizacji terenowej służby zdrowia w Ministerstwie Zdrowia. Prowadził wykłady dla studentów AMB z organizacji służby zdrowa.
W 1954 r. uzyskał stopień zastępcy profesora i zorganizował Zakład Ochrony Zdrowia AMB, którego został kierownikiem. Wychował kadrę specjalistów zajmujących się organizacją służby zdrowia, pełniących w latach późniejszych najwyższe funkcje organizacyjne w makroregionie północno-wschodnim.
Podczas pracy na białostockiej uczelni (1954-1966) brał udział w pracach wielu komisji. Opublikował kilkadziesiąt prac, głównie z zakresu organizacji służby zdrowia. Prowadził wykłady w Instytucie Doskonalenia Kadr Lekarskich w Warszawie. Od 1961 r. był członkiem Rady Naukowej Instytutu Medycyny Pracy i Higieny Wsi w Lublinie.
Zawsze odznaczał się aktywnością w działalności społecznej. W PCK był przewodniczącym zarządu wojewódzkiego i członkiem zarządu głównego. Założył Sekcję Medycyny Społecznej Polskiego Towarzystwa Lekarskiego w Białymstoku. Przewodniczył Sekcji Zdrowia Towarzystwa Naukowego Organizacji i Kierownictwa.
W środowisku lekarskim prof. Witold Stasiewicz cieszył się zaufaniem i autorytetem. Wielokrotnie występował jako obrońca lekarzy w sprawach zawodowych. Posiadał wysokie zdolności mediacyjne w rozstrzyganiu trudnych problemów.
W 1970 r. przeszedł na emeryturę. W tym czasie dużo czytał, głównie ulubioną klasykę polską i rosyjską.
Zmarł 10 października 1975 r. Został pochowany na Cmentarzy Farnym w Białymstoku.
W uznaniu zasług w organizacji i rozwoju Akademii Medycznej w Białymstoku w roku 1990 w sali wykładowej Zakładu Organizacji Ochrony Zdrowia w Collegium Universum odsłonięto pamiątkową tablicę z napisem: Prof. dr Witold Stasiewicz - współorganizator Akademii Medycznej w Białymstoku, założyciel i pierwszy kierownik Zakładu Organizacji Ochrony Zdrowia w latach 1954-1966. Społeczności AMB. 1990 r.
Obecnie tablica znajduje się w Izbie Historycznej Zakładu Zintegrowanej Opieki Medycznej Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku.
Mieczysław Sopek, dr n. med., były wieloletni pracownik Zakładu Anatomii Prawidłowej Człowieka UMB
Magdalena Szkudlarek, dr n. med., adiunkt Zakładu Anatomii Prawidłowej Człowieka UMB
