Andrzej Musierowicz urodził się 14 lipca 1929 roku we Lwowie. Ojciec Arkadiusz był profesorem Politechniki Lwowskiej, dziekanem Wydziału Rolniczo-Leśnego.
Andrzej miał starszego brata Jerzego, w przyszłości chemika - pracownika naukowego Instytutu Chemii Przemysłowej. Matka Antonina z Czarnieckich, zajmowała się domem; później studiowała polonistykę na Uniwersytecie w Poznaniu. Rodzina mieszkała w Dublanach - siedzibie Wydziału Rolno-Leśnego PL. Po roku 1940 prowadzono tu tajne nauczanie. W roku 1944 prof. Arkadiusz Musierowicz, dzięki życzliwości zaprzyjaźnionego studenta ukraińskiego, przeniósł się z rodziną do Instytutu Sadownictwa i Warzywnictwa w Skierniewicach. Po wyzwoleniu objął kierownictwo Zakładu Gleboznawstwa w SGGW. Andrzej uczył się w Skierniewicach. Świadectwo dojrzałości uzyskał w 1948 roku w Liceum im. Tadeusza Reytana w Warszawie.
Studiował na wydziale lekarskim warszawskiej Akademii Medycznej. Dyplom lekarza otrzymał w 1953 roku. W czasie studiów pracował przez 4 lata jako wolontariusz w Klinice Chirurgii Dziecięcej kierowanej przez prof. dr J. Kossakowskiego. Zgodnie z nakazem pracy podejmuje staż w Śląskiej Akademii Medycznej w Zabrzu w I, a następnie II Klinice Chirurgicznej jako asystent, a od 1956 roku na etacie starszego asystenta w Oddziale Urologicznym kierowanym prof. dr J. Zielińskiego. Tu uzyskuje specjalizację I stopnia z chirurgii ogólnej w 1956 roku i specjalizację II stopnia z urologii w 1960 roku.
W Zabrzu ożenił się z Zofią Stankiewicz, lekarzem stomatologii. Tu urodziła się córka Krystyna - jest obecnie filologiem angielskim, druga córka Anna, urodzona w Warszawie, ukończyła leśnictwo, ma dwóch synów - Mateusza i Kajetana.
W 1961 roku A. Musierowicz obronił pracę doktorską pt. „Wpływ podwiązania powrózka nasiennego na wagę i morfologię jąder oraz pęcherzyków nasiennych szczura” w Klinice Chirurgii Śląskiej Akademii Medycznej. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w 1977 roku w CMKP w Warszawie na podstawie dorobku naukowego i rozprawy pt. „Doświadczalne zamknięcie przetok pęcherzowo-pochwowych przy użyciu kleju”. Rada Państwa w dniu 11 czerwca 1987 roku nadała mu tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk medycznych.
Studia specjalistyczne pogłębiał w ośrodkach klinicznych w Budapeszcie, Pradze, Innsbrucku, Wiedniu i Würzburgu. Pracował w Ambulatorium Rejonowym w Zabrzu. W Warszawie w latach 1962-1973 był zastępcą ordynatora Oddziału Urologii w Wojewódzkim Szpitalu przy ul. Czerniakowskiej, a od 1962 do 1968 roku pracował w Przychodni Urologicznej Szpitala Wojewódzkiego oraz w Zespole Lekarzy Specjalistów przy ul. Brackiej. W Białymstoku w latach 1973 do 1980 był kierownikiem Wojewódzkiej Przychodni Urologicznej, a w latach 1973-1977 - ordynatorem Oddziału Urologii Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego im. Jędrzeja Śniadeckiego w Białymstoku. W 1977 roku obejmuje stanowisko kierownika Kliniki Urologicznej Akademii Medycznej. Jako jeden z
pierwszych w kraju zastosował embolizację tętnicy nerkowej w krwawieniach w guzach nowotworowych nerki. Był też jednym z pionierów zastosowania klejów tkankowych w urologii. Wszystkie rozwiązania kliniczne poprzedzał zabiegami wykonywanymi w prosektorium lub w warunkach doświadczalnych. W roku 1980 powraca do Warszawy i zostaje ordynatorem Oddziału Urologii Szpitala Wolskiego im. prof. Witolda Orłowskiego - pracuje tu do 1992 r. W latach 1992 - 1999 jest ordynatorem Oddziału Urologii Wojewódzkiego Szpitala Chirurgii Urazowej w Warszawie.
Prof. A. Musierowicz pełnił funkcje konsultanta w dziedzinie urologii w województwie białostockim (w latach 1972-1977), łomżyńskim (w latach 1978-1983) i mazowieckim (w latach 1983-1989). W latach 1989-1991 pełnił funkcję konsultanta regionalnego w dziedzinie urologii dla województwa siedleckiego, radomskiego i płockiego. Od 1989 r. do 2000 r. był członkiem Krajowego Zespołu ds. Urologii.
Prof. Andrzej Musierowicz jest autorem ponad 180 prac ogłoszonych drukiem z dziedziny chirurgii i urologii.
Prof. A. Musierowicz brał czynny udział w zjazdach krajowych i zagranicznych: w Rostoku (1974 r.), Nicei (1978 r.), w Pradze i Kopenhadze (1985 r.) oraz Budapeszcie (1986 r.). Uczestniczył też w Światowym Kongresie Urologów w Wiedniu w roku 1986. Organizował zjazdy Polskiego Towarzystwa Urologicznego w Augustowie w 1975 i w Warszawie w 1981 roku. Był zastępcą przewodniczącego i następnie przewodniczącym Oddziału Białostockiego PTU w latach 1974-1980, członkiem Zarządu Głównego PTU w latach 1988-1995, a także członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Urologów od 1979 i Europejskiego Towarzystwa Urologicznego od 1985 do 2015 roku.
Prof. Andrzej Musierowicz otrzymał dwukrotnie nagrodę naukową Polskiego Towarzystwa Urologicznego oraz wielokrotnie nagrody naukowe szpitali wojewódzkich w Białymstoku i Warszawie. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Syrenką, Medalem 40-lecia PRL, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Andrzej Musierowicz zmarł w Warszawie 5 lutego 2015 roku i został pochowany na Powązkach Wojskowych.
Prof. dr hab. Stanisław Chodynicki,
em. kierownik Kliniki Otolaryngologii UMB
