Z głębokim żalem przyjęliśmy informację o śmierci Pani dr hab. Franciszki Bakun, prekursorki kształcenia pielęgniarek w Akademii Medycznej w Białymstoku, dyrektor Państwowej Szkoły Pielęgniarstwa, zorganizowanej przy AMB w 1956 roku przez Wydział zdrowia i opieki społecznej prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku.
Uruchomienie studiów dla pielęgniarek miało doniosłe znaczenie dla uczelni i dla dalszego rozwoju służby zdrowia w województwie białostockim, ponieważ była to jedyna uczelnia dostępna wyłącznie dla absolwentek liceów ogólnokształcących, przygotowywała wysokospecjalistyczną kadrę pielęgniarek i instruktorek dla rozwijających się i nowo powstających klinik Akademii Medycznej. Dziewczęta w bieli nie tylko zdobywały doświadczenia zawodowe, ale także mogły prowadzić działalność naukową.
Od początku nauki Doc. Bakun uświadamiała słuchaczkom, że „niełatwo jest zasłużyć na mundur pielęgniarski, a jeszcze trudniej umieć go nosić godnie i utrzymać na zawsze”, że „ szpital - choć jest miejscem szkolenia, nie jest zwykłym warsztatem pracy, a pacjent to nie jest obojętny obiekt, czy model do wykonywania ćwiczenia! Jest to cierpiący człowiek, który liczy na pomoc i jej potrzebuje. Od tego, w jaki sposób ta pomoc będzie udzielana, będzie zależał jego dalszy los i powrót do zdrowia”.
Kształtowała w nich świadomość, że pracownicy szkoły i całe społeczeństwo „pragnie widzieć w nich pracowników Służby Zdrowia, którym bez najmniejszych zastrzeżeń można powierzyć zdrowie i życie człowieka”.
Do dziś nie straciły na aktualności jej słowa skierowane do pierwszych absolwentek szkoły, które jej mury opuściły w 1958 roku: „miejcie zawsze w pamięci określenie pielęgniarstwa przez Florence Nightingale: pielęgniarstwo jest najpiękniejszą ze sztuk pięknych. Jako sztuka piękna Wasza praca powinna być twórcza w każdym zakresie i w każdym miejscu, czy to przy łóżku chorego, czy to w zakresie pielęgniarstwa społecznego. Można posiadać rozległą wiedzę zawodową i umiejętności techniczne, ale jeżeli nie posiada się pierwiastka twórczego, jeśli cała dziedzina duchowa milczy, to wówczas pielęgniarstwo zostaje zredukowane do rzemiosła i przestaje być pielęgniarstwem w całym tego słowa znaczeniu”.
Żegnamy wybitnego lekarza, pedagoga i wychowawcę wielu pokoleń adeptów sztuki medycznej. Nie zapomnimy zaleceń przekazywanych na każdym kroku przez Panią Docent, że „w pracy pielęgniarki sama wiedza nie wystarcza”, że „szczególnie ważne są cechy charakteru, które samemu trzeba w sobie kształtować, aby należytą troską, życzliwością, starannością i opieką otoczyć tych, którym będzie się służyć”, gdyż „chory potrzebuje ich serca”.
„Zwiędły kwiaty i wachlarz z piór strusich, czas ucieka jak chmara szarańczy, wszystko kończy się wcześniej niż musi” - pisała M. Pawlikowska-Jasnorzewska. Nie skończy się jednak nasze uznanie i pamięć o tak wspanialej osobie, dzięki której tradycje kształcenia pielęgniarek w UMB są wiecznie żywe. Nie zapomnimy też jej serca - otwartego na problemy chorych i studentów, które do końca była w stanie ofiarować wszystkim potrzebującym.
Prof. dr hab. Elżbieta Krajewska-Kułak
Franciszka Bakun urodziła się 7 czerwca 1924 roku w Choroszczy. W roku 1952 ukończyła Wydział Lekarski Akademii Medycznej w Warszawie. W roku 1963 uzyskała stopień doktora nauk medycznych, a w roku 1974 stopień doktora habilitowanego. Była inicjatorem budowy gmachu Szkoły Pielęgniarstwa w Białymstoku oraz jej organizatorem i dyrektorem. Była pierwszym kierownikiem Zakładu Propedeutyki Pediatrii AMB w latach 1973-75, a następnie w latach 1975-1978 kierownikiem II Kliniki Chorób Dzieci.
Zmarła w dniu 31.08.2012r.
